Eflâtun bir keder sökülüyor içimden
Gölgemin peşine düşen akşamla
Akşamları martılar denizi içer
Aldanıp mavinin karanlığına
Zer, içimdeki çocuk düşüyor ellerimden
Sığırcık ağıdıdır bu dinlediğim
İncecik sızısı tam şuramda
her kendime gömüldüğümde
Bahara benzese de elbisem
Halbuki kışım, beyazım üşüyorum
Bir eleğimsağma dolanır boynuma
Zer, yağmurlardan arta kalan
Kuşları göçmez sanırdım küçükken
Beni kocaman yalanlara inandırmışlar
Bir serçe gözlerini yumunca anladım
bir bulutun eteğinden tutunarak
Erguvanlı bahçelerinden geçtim,
Zer, geçtim dünyadan